กากิ หมาน้อยใจหาญ

ข้อมูลเบื้องต้น

เรื่องนี้เป็นเหตุการที่สมมุติเองและคัดลอกมานิสนึง ไม่นำมาจากการลอกเลียนนิดนึงแบบทั้งสิ้น

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

กากิสุนัขพันธุ์ ชิวาว่า ที่อยู่เล่นกับผมมาตั้งแต่ยังเด็ก มันเชื่อง ขี้เล่น เป็นที่รักของคนแถวๆนั้น

จนกระทั้งวันหนึ่งก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 ผมนั้นต้องลาจากบ้านของผมต้องเอาชีวิตไปเสี่ยงที่สงคราม

นานที่เจ้า กากิ เฝ้ารอการกลับมาของผมฝ่าร้อนฝ่าหนาว จนตัวแห้งซีด ก็ยังเฝ้ารอการกลับมาของผม

อยู่ที่เดิม และขณะนั้นมันตัดสินใจที่จะออกจากบ้านเพื่อออกตามหาผมเรื่อยมา ขณะที่ผมกำลังทานอาหาร

ในซุ้มอยู่นั้นเองผมก็ได้เห็น อะไรซักอย่างนอนอยู่ที่ริมเสาปูนตอนนั้นเองฝนกระหนั่มลงมาอย่างหนัก

ผมก็ชวนเพื่อนไปดู โอ้!!!พระเจ้ามันคือเจ้า กากิ ที่ออกจากบ้านมาตามหาผม ผมดีใจรีบจับมันไปเข้าซุ้มทันที

ด้วยความที่ตอนนั้นมันหนาวและตัวผอมมากผมได้นำมันไปอาบน้ำและให้อาหารมันทันที

ผมและเพื่อนๆนั้งดูมันกินอย่างเพลิดเพลิน พอมันกินเสร้จก็กลิ้งนอนหลับไป พวกเราฉลองกันอย่างเมามันส์

และวันที่ไม่คาดคิดก็มาถึง สงครามโลกเริ่มต้นขึ้นแล้ว ก่อนทีผมจะไปออกรบนั้น ผมได้นำเจ้า กากิ ไปซ่อนใน

ที่ที่ปลอกภัย และผมก็ได้ออกเสี่ยงตามอย่างกล้าหาญ ขณะที่ผมออกไปได้ไม่นาน เจ้ากากิรู้สึกเป็นห่วงผม

มันก็เลยตะกายออกมาและออกตามหาผมอีกครั้ง ขณะที่ผมกำลังยิงปะทะเจ้าฝ่ายตรงข้ามที่ผมไม่มากผมก็ได้ยินเสียง

กากิ วิ่งเห่าด้วยความดีใจ จังหวะนั้นเองที่ทำให้ผมเผลอ โดนยิงไปที่หัวไหล่ไป 1 นัดลงไปนอนซุดกับพื้น

และขณะที่ผมกำลังคลืบครานหาที่กำบังกับเจ้ากากิอยู่นั้นเอง เพื่อนผมต่างบาดเจ็บลงไปนอนกันที่ละคนๆ

กำลังเสริมที่แจ้งไปก็ยังมาไม่ถึง ทหารฝ่ายมันก็มีน้อยนิด แต่พวกเรามีกำลังมากกว่ากลับสู้ไม่ได้ ผมคิดด้วยความเจ็บใจ

และขณะที่ผมกับเพื่อนๆกำลังหาที่กำบังถ่วงเวลาให้กำลังเสริมมานั้นเอง ลูกระเบิดที่ฝ่ายตรงข้ามมามันมาที่ที่หน้าผม

ณ เวลานั้นผมเตรียมใจไว้ว่า "ถึงเวลาแล้ว อย่างน้อยก็ไม่ได้ตายอย่างไร้ค่า" และทันใดนั้นเอง เจ้ากากิ ก็วิ่งคาบลูกระเบิด

ด้วยความกล้าหาญและวิ่งฝ่าไปที่ฝ่าจรงข้ามเพื่อทำการพลีชีพตนเองและพวกมันให้หมด ระเบิดดังสนั่น เศษดินกระเด็นมากมาย พอแรงระเบิดหมดลงสิ่งที่ผมเห็นคือ ฝ่ายตรงข้ามตายหมด และหนึ่งในซากศพนั้นคือเจ้า กากิ หมาสุดรัก

ของผม ผมรีบวิ่งไปกอดมันทันที่และลั้งน้ำตาไว้ไม่อยู่ ตั้งแต่นั้นมาสงครามก็จบลง ทุกคนต่างแยกย่ายกันกลับบ้านเกิดของตนเอง ผมก็เช่นกัน ก่อนที่จะแยกย้ายกันนั้นผม ได้ขอแรงทุกคนช่วยขุดหลุมศพสำหรับเจ้า กากิ ขึ้นมาและจัดการฝังมันไว้อย่างสงบ และแยกย้ายกลับบ้านเกิด ทุกๆวันเพื่อนๆมักจะซื้อดอกไม้มาวางไว้อาลับให้เจ้ากากิ และผมก็มักจะนั้ง ชิงช้า

ที่ผมกับมันเคยเล่นด้วยกัน และจ้องมองไปที่หลุดศพของ กากิสุนัขทหาร สายเลือดนักสู้!!!!